Ljekovita biljka Aloe vera – Kako se koristi u narodnoj medicini?

Odavno je Aloe vera poznata kao eliksir dugovječnosti. Zbog svoje hranjive vrijednosti i izuzetnih ljekovitih svojstava nazivaju je “Kraljicom ljekovitih biljaka”.

U svijetu je poznatija kao Aloe vera Barbadensis Miller. Ime je dobila po botaničaru Milleru koji ju je otkrio na otoku Barbados i uvrstio u registar ljekovitog bilja. Riječ Aloe dolazi od latinske forme arapskog naziva “Aloeh”, Sirijskog “Alwai” ili hebrejskog “Halal”, čije je značenje “izuzetno gorka materija”, što ukazuje na izuzetno gorku žutu tečnost koju sadrži biljka, a koja se nalazi neposredno ispod tankog kožastog tkiva odnosno kore.

Komercijalni naziv Aloa Vera je latinskog porijekla i znači “prava Aloa”. Žuti “ljekoviti” sok se u ljekovite svrhe koristi još od 4 stoljeća p.n.e.

Aloa je hranljiva i blagotvorna biljka za svaku stanicu ljudskog organizma. Kada je stanica zdrava, onda je otporna i sposobna da izvrši sve funkcije koje joj je priroda dala. Biljka je radi vlastitog opstanka razvila bogat sadržaj vitamina, aminokiselina, enzima i mineralnih materija da bi osigurala svoj opstanak u oskudnim okolnostima postojanja. Sama ljekovitost Aloe vere se nalazi u komponentama koje imaju različite i specijalne energetske vrijednosti.

Aloe je biljka koja spada u porodicu ljiljana i u svijetu je poznato preko 250 vrsta od kojih svega 4 vrste imaju ljekovito djelovanje a najveće Aloe Vera (Barbadensis Miler).

>> Aloe vera protiv ciste na jajniku

Naučnici su ustanovili da gel Aloe vere sadrži preko 240 hranjivih i ljekovitih sastojaka od kojih možemo spomenuti neke kao što su:

Vitamini: A, B1, B2, B3, B6, B9, B12, C, E i folna kiselina.

Minerali: Gel Aloe vere sadrži magnezij, mangan, cink, bakar, krom, kalcij, kalij i željezo.

Aminokiseline: Ljudskom organizmu su neophodne 22 aminokiseline koje su neophodne za izgradnju bjelančevina. Gel aloe Vere osigurava 20 od ovih aminokiselina. Ono što je još važnije je da ovaj gel osigurava osam od osam esencijalnih aminokiselina koje nije moguće proizvesti u organizmu i koje se zbog toga moraju uzimati hranom.

Enzimi: Enzimi iz grupe protaza, amilaza, lipaza i celulaza (pomažu probavljanju bjelančevina, ugljikohidrata, masti i celuloze).

Saponini: Ovo su pjenušave (sapunaste) supstance koje imaju učinkovit efekt protiv bakterija, virusa i gljivica.